Izvođenje novog teorijskog okvira za čitanje poezije Danice Marković u diskursima srpske istorije književnosti

Apstrakt

Namera mi je da u ovom tekstu kontekstualizujem poeziju Danice Marković kao autorke koja je delovala u okvirima domanantne muške pesničke formacije. To ću učiniti baveći se diskursima srpske istorije književnosti, konstruisanjem novih interpretativnih okvira za njihovo čitanje. Poći ću od teze da je je simptom modernizacije i izvođenja perifernog nacionalnog književnog polja uspostavljanje autonomije književnosti. Srpsku modernu ću, zato, definisati kao malu, perifernu evropsku književnu kulturu koja teži da razvije autonomiju književnih praksi i time nacionalnog književnog polja. U tom segmentu referiraću na tekstove Predraga Palavestre i Jovana Deretića. Zatim ću se usredsrediti na feministički orijentisane interpretacije Biljane Dojčinović i Magdalene Koh koje se tiču poezije Danice Marković. Analizirajući interpretaciju Radomira Konstantinovića, zagovaraću tezu da je ova autorka artikulisala žensko lirsko ja u svojoj poeziji, koristeći strategije i taktike dominantno muške modernističke pesničke kulture u kojoj je participirala.